Muzyk urodził się 30 października 1790 r. w Radzyniu Podlaskim. Jego ojciec Feliks pełnił funkcję kapelmistrza orkiestry dworskiej, która grała w czasie różnych świąt w pałacu Potockich. Feliks uczył też śpiewu i gry na instrumentach młodych dziedziców z okolicznych ziemiańskich rodzin. W swym ukochanym synu widział talent, który po latach miała docenić międzynarodowa publiczność.
Ze względu na chęci małego Karola do nauki, Feliks wkrótce kupił mu skrzypce i pomógł opanować podstawy. Młody Lipiński jeszcze będąc nastolatkiem, dzięki wrodzonym umiejętnościom i wytrwałej pracy nad sobą, zaczął grać lepiej niż jego doświadczony w tej dziedzinie ojciec. Kiedy Karol skończył dziewięć lat, wraz z rodzicami przeniósł się do Lwowa. Tam Feliks znalazł zatrudnienie w majątku hrabiego Adama Starzeńskiego. Decyzja o przeprowadzce była wynikiem rezygnacji z finansowania orkiestry dworskiej, przez nowych właścicieli pałacu w Radzyniu Podlaskim – Sapiehów.
Następca nauczyciela Chopina
We Lwowie Karol miał możliwość rozwijania swojego talentu i spotykania innych muzyków. Przebywając w środowisku artystycznym miał okazję poznać kompozytora Ferdynanda Kremesa. Pod jego wpływem zdecydował się rozpocząć naukę gry na wiolonczeli, która była ulubionym instrumentem, jego nowego przyjaciela. Z charakterystyczną dla siebie wytrwałością ćwiczył partytury, aż opanował grę na wysokim poziomie. Mimo to, tuż po osiągnięciu swojego celu powrócił do instrumentu dzieciństwa – skrzypiec. Postanowił zająć się również komponowaniem utworów muzycznych. Jego talent i determinacja zostały szybko zauważone we Lwowie. Świadczyć może o tym fakt, iż jako dziewiętnastolatek został wybrany koncertmistrzem orkiestry w Teatrze Niemieckim, która liczyła osiemnaście osób. Tam mógł szlifować swe umiejętności pod czujnym okiem Józefa Elsnera. Był on nie tylko kapelmistrzem w teatrze, ale też wybitnym muzykiem, który z czasem zajął się szkoleniem samego Fryderyka Chopina. Karol w wieku dwudziestu lat miał już na koncie trzy symfonie Es-dur, B-dur i Uwerturę D-dur. Dwa lata później zastąpił swego mistrza Józefa Elsnera, obejmując stanowisko kapelmistrza orkiestry. Od 1812 r. Karolowi Lipińskiemu powierzono organizację koncertów symfonicznych w lwowskim ogrodzie Hechta. Muzyk nawiązał też współpracę z Teatrem Polskim, dla którego komponował wodewile, czyli utwory sceniczne wywodzące się z operetki francuskiej, zawierające elementy śpiewu, tańca i pantomimy. Były to „Kłótnia przez zakład”, „Syrena Dniestru” i „Terefere w Tarapacie”. (...)
Cały artykuł przeczytacie w papierowym i elektronicznym wydaniu Słowa Podlasia, z 20 października
Napisz komentarz
Komentarze