Wernisaż Kasi Zielskiej zamknął pewną epokę Galerii Podlaskiej [GALERIA ZDJĘĆ]

– Nacieszmy się tym wydarzeniem, albowiem jest to ostatni wernisaż w tej nowej rzeczywistości, w której jesteśmy – rozpoczęła podczas otwarcia wernisażu Renata Sobczak, kierowniczka galerii. – Już nigdy nie będzie nic takiego samego. Przed nami długo trwający remont. Prawdopodobnie następny wernisaż odbędzie się dopiero w roku 2027. Mamy taką nadzieję.

W atmosferze symbolicznego pożegnania przestrzeni, która przez lata gościła artystów z całej Polski, głos zabrała również autorka prac – Kasia Zielska, malarka i pedagożka, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiowała w pracowniach prof. Stanisława Baja oraz prof. Jakuba Łęckiego, z którymi – jak zaznaczyła prowadząca spotkanie – łączy ją także szczególna relacja z Białą Podlaską. – Jak jeszcze byłam studentką w pracowni profesora Baja, to przyjeżdżaliśmy na Zaborka na plenery i za każdym razem odwiedzaliśmy Galerię Podlaską – wspominała artystka. – Z takiej perspektywy studenckiej widziałam tu wiele wystaw i podziwiałam tę przestrzeń. Dlatego z wielkim sentymentem i radością podchodzę do tej wystawy.

Galeria zdjęć z wernisażu:

Zielska zaprezentowała zestaw obrazów inspirowanych pejzażem, światłem i osobistymi doświadczeniami z podróży. Jak tłumaczyła, szczególnie zależało jej na stworzeniu nastroju „słonecznego popołudnia” – atmosfery spokoju i kontemplacji. Obrazy z parteru galerii miały wprowadzać widzów w świat pełen światła i koloru, natomiast dolna część ekspozycji ukazywała odległe horyzonty i zapisy wspomnień z wypraw artystki. – Kocham wyjeżdżać, kocham podróżować i odkrywać nowe światy – mówiła. – Na tych obrazach są zapisane moje najważniejsze wspomnienia dotyczące koloru, dotyczące struktur.

Szczególne miejsce w wystawie zajmował obraz zatytułowany „Kwiaty pustyni”, który – jak zdradziła autorka – powstał jako ostatni i był jeszcze „najświeższy” spośród prezentowanych dzieł. Przy wieszaniu go na ścianę galerii brudził jeszcze palce. Zainspirowany był stepami w dolinie rzeki Colorado i ukazuje ziemię zmieniającą kolory w zależności od światła – od bezbarwnej po niemal neonową.

Wśród prac znalazły się także bardziej abstrakcyjne kompozycje – jak ta zatytułowana „Za górami jest ocean, a za oceanem kończy się słońce”, będąca refleksją nad dziecięcym wyobrażeniem końca świata i dorosłym odkrywaniem, że „tam dalej coś jest”. Wspomniany przez artystkę obraz z 2021 roku powstał natomiast w czasie pandemii jako marzenie o podróży – kadr z wyobraźni, kiedy fizyczne przemieszczanie się nie było możliwe.

Podczas spotkania Zielska podziękowała również organizatorom i osobom zaangażowanym w przygotowanie wystawy, wspominając swoje spotkania z lokalnymi artystkami.

– Wczoraj doszłam do wniosku, że ta moja ucieczka od ludzi bywa czasami przewrotna, bo w Białej Podlaskiej spotkałam takie osobowości, tak przyjaznych ludzi, którzy zaburzają mi ten obraz tego, od czego chcę uciekać – powiedziała. – Czuję się tu jednorodnie.

Po oficjalnym otwarciu goście zostali zaproszeni do wspólnego spaceru po wystawie, a artystka opowiadała o wybranych obrazach, dzieląc się osobistymi historiami z nimi związanymi.

Wystawa „Kolor ziemi” Kasi Zielskiej, zamykająca działalność Galerii Podlaskiej przed kilkuletnią przerwą, była nie tylko prezentacją dojrzałego malarstwa, lecz także chwilą zatrzymania – nad krajobrazem, nad światłem i nad samym miejscem, które przez lata gościło sztukę. Choć kolejny wernisaż odbędzie się dopiero za kilka lat, piątkowy wieczór pokazał, że potrzeba kontaktu ze sztuką i drugim człowiekiem – w czasie pokoju i w czasie niepokoju – pozostaje niezmienna.

• Sprzedaż udziałów Cargotoru przełożona
• To wibrioza tak wszystkich przestraszyła. A było podejrzenie cholery
• Było znakomicie, jak co roku - PATRONAT SŁOWA PODLASIA