Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
czwartek, 28 marca 2024 16:28
Reklama
Reklama

Marsz to mój nałóg

Kto by pomyślał, że kontuzja może być początkiem czegoś wielkiego? Piotr Wetoszka jest jednak żywym dowodem na to, że upadek, i to w sensie dosłownym, działa motywująco. I że nigdy nie przewidzimy, co nam w duszy zagra. On też nie przypuszczał, że w ciągu czterech lat zdobędzie siedemdziesiąt trofeów w zawodach nordic walking.
Marsz to mój nałóg

Skąd się wzięły kijki

Od dziecka był aktywny fizycznie i miał zamiłowanie do sportu. Na Akademii Wychowania Fizycznego studiował turystykę i rekreację. – Akurat miała miejsce zmiana programowa. Ku niezadowoleniu wszystkich chłopaków zamiast sztuki walki dostaliśmy zajęcia nordic walking. Uczyliśmy się prawidłowej techniki i dużo maszerowaliśmy. Nikt nie był specjalnie zachwycony - przyznaje. Ale dzięki temu, że wtedy poznał tę dyscyplinę, mógł sobie o niej przypomnieć w odpowiednim momencie. Wtedy, gdy szukał ratunku. 

– Chcieliśmy z kumplami po prostu pobiegać po murawie, ot zwykła gra towarzyska w piłkę. Złapałem kontuzję. Lekarze długo nie mogli mnie zdiagnozować. W końcu, w 2010 roku przeszedłem operację rekonstrukcji wiązadeł krzyżowych w prawym kolanie. Rok czasu trwała rehabilitacja. Kolejny rok walczyłem z wewnętrzną blokadą. Pojawił się jakiś uraz po wypadku. Bałem się i odkładałem na później wyjście na boisko. Ciągle siedziało to w mojej głowie, dlatego zacząłem unikać sportów kontaktowych. Spadek formy nastąpił w lawinowym tempie. Tak przytyłem, że nie mogłem nawet jeździć rowerem, bo byłem za ciężki – opowiada.

Mimo to bardzo chciał wrócić do aktywności fizycznej. Szukał czegoś, co mu w tym pomoże. I wtedy przypomniał sobie o kijkach do nordic walking.

Stworzony do maszerowania

Było lato 2012 roku. W Lubartowie razem z innymi stanął na linii startu w Parku Potockich. Pięciokilometrowa trasa przebiegała przez miasto i prowadziła w kierunku Wieprzu. Nigdy wcześniej z kijkami nie pokonał takiego dystansu i nie wiedział czego się spodziewać. – Była przepiękna pogoda. Po pierwszym kółku, które miało 2,5 km, zacząłem prowadzić. Jednak z czasem upał dał mi się we znaki i dałem się wyprzedzić jednemu zawodnikowi. Ale już wtedy wiedziałem, że to mi się podoba i że będę to robił dalej – wspomina. 

Pierwszy start i od razu puchar – to najlepsza zachęta. Mocniej ścisnął w dłoniach kijki i następnego dnia wziął udział w kolejnych zawodach, tym razem w Białej Podlaskiej. Chciał się upewnić, czy faktycznie tak dobrze mu idzie. Poza tym pochodzi z tego miasta. Decyzja o doskonaleniu się w nordic walking zapadła, gdy tego dnia wrócił do domu z kolejnym trofeum, tym razem już za pierwsze miejsce.

Pamięć ruchowa i przyjemność rozmyślania

I tak przez kolejne lata gromadził medale i puchary. Na ponad sto różnych eliminacji tylko trzy razy spadł z podium. W rekordowych latach występował w 35 imprezach rocznie, nie tylko w Polsce, ale i za granicą. Do najważniejszych trofeów może zaliczyć mistrzostwo Słowacji, dwukrotne wicemistrzostwo Europy, trzykrotne wicemistrzostwo Polski (dwa razy w maratonie i raz w górskich mistrzostwach Polski), Wicemistrzostwo w cyklu Pucharu Polski oraz trzecie miejsce w mistrzostwach Polski w kwalifikacji 5 km.

Maszerowanie stało się, jak to określa, jego nałogiem.

– Sport ten, jak każdy inny, wymaga samodyscypliny. Przygotowując się do zawodów, spędzam codziennie około godzinę na treningach. Regularnie ćwiczę siłę mięśni rąk i nóg, bo to mocno wpływa na szybkość.

W marszu może trochę odciąć się od świata. Docenia te chwile, kiedy jest sam ze sobą i może przemyśleć wiele spraw. Nordic walking to nie tylko walka z dystansem i czasem, ale też własnymi słabościami. Czasami przez głowę przewija się myśl, żeby zrezygnować.

 

Cały artykuł dostępny w elektronicznym i papierowym wydaniu Słowa nr 51-52.

Sylwia Bujak

 


Podziel się
Oceń

Napisz komentarz
Komentarze
Jola Uss 28.12.2016 17:09
Chętnie skomentuję. Piotr to świetny zawodnik i kolega. Oprócz tego,że zwycięża to chętnie dzieli się swoją wiedzą .Atmosfera na zawodach NW jest cudna właśnie dzięki takim Ludziom ! Świetnie to nazwałeś '' nałóg". Doskonale to rozumiem ! Gratuluję Piotruś :)

pr 27.12.2016 18:00
Super Weto !

Reklama
Reklama
Reklama
KOMENTARZE
Autor komentarza: ZakrześTreść komentarza: Najlepsza akademia w regionie jest w Radzyniu.Data dodania komentarza: 28.03.2024, 13:55Źródło komentarza: Szymański i spółka wywalczyli finały MEAutor komentarza: PrzeKoTreść komentarza: Marszałek wspiera tych którzy się do niego zwracają z prośbą o wsparcie :) Na stadion już dał 10 mln. Da na imprezy masowe pod warunkiem, że ktoś wytrzeźwieje po bankiecie na loży vipów i napisze wniosek. Z tym może być jednak problem jak z tą prośbą o wsparcie.Data dodania komentarza: 28.03.2024, 13:54Źródło komentarza: Marszałek obiecał pieniądze, trzeba złożyć wniosekAutor komentarza: Ksiądz IgnacyTreść komentarza: Most powinien być nazwany imieniem wielkiego Polaka. Jednym z takich jest Świętej Pamięci Pan Generał Wojciech Jaruzelski .Data dodania komentarza: 28.03.2024, 12:30Źródło komentarza: Dwóch kandydatów na patrona mostu na KrznieAutor komentarza: kibic PodlasiaTreść komentarza: Szkoda, że marszałek na stałe nie wspiera Podlasia, tak jak słabsze od bialskiej drużyny piłkarskie. No ale w Białej rządzą jego polityczni wrogowie.Data dodania komentarza: 28.03.2024, 12:20Źródło komentarza: Marszałek obiecał pieniądze, trzeba złożyć wniosekAutor komentarza: bialszczaninTreść komentarza: To pytanie do rektora Nitychoruka, który zaraz po śmierci Bergiera doprowadził do wycofania drużyny - wizytówki uczelni z rozgrywek ligowych.Data dodania komentarza: 28.03.2024, 12:12Źródło komentarza: Poznały rywalki
Reklama
Reklama